دلم تنگ است اين شب ها . يقين دارم كه ميداني صداي غربت من را از احساسم . تو ميداني. شدم از درد تنهايي. گلي پژمرده و غمگين . ببار اي ابر پاييزي كه دردم را تو مي داني . ميان دوزخ عشقت ، پريشان و گرفتارم . چرا اي مركب عشقم. تو آهسته ميراني . تپش هاي دل خسته ام. چه بي تاب و هراسانند . به من آخر بگو اي دل. چرا امشب پريشاني . دلم درياي خون است و پر از امواج بي ساحل درون سينه ام ... آري. تو آن موج هراساني . همواره قلب بيمارم به ياد تو شود روشن . چه فرقي مي كند . تو كه اين را نمي داني..